Układ nieidealny

Co prawda jesteśmy młodym małżeństwem,ale nasz staż związkowy zbliża się do okrągłej dziesiątki.

Różnie było przez tą dekadę lat między nami.Ale jest zupełnie normalnym na przestrzeni tylu lat poznać wszelkie smaki relacji damsko męskich,zarówne te gorzkie jak i te słodkie,wysublimowane i odstraszająco typowe.

Mężon mój wychowany został przez rodziców nadopiekuńczych.Pępowina po dzień dzisiejszy nie została całkowicie odcięta.Być może taka jest rola matki i nie ma nic przesadnego w relacjach syna i jego rodzicielki,ale ja wychowana w zupełnie innej rodzinie mam odmienne spojrzenie.Nas mama miała kilkoro.Nie było warunków na rozpieszczanie się nad dziatwą.Oboje rodzice dużo czasu spędzali w pracy aby nakarmić gromadkę.Zajmowaliśmy się sami sobą a ja jako najmłodsza byłam uprzywilejowana.Ale nawet to nie dało mi luksusu pieszczot i poczucia,że jestem kochana.Nie zaznałam matczynej troski,nie odczułam ojcowskiego ciepła.A rodzeństwo,dla którego opieka nade mną oznaczała rezygnacje z zabaw na podwórku też nie okazywało entuzjazmu.

Tak wiec,aż tak różni postanowiliśmy spędzić życie razem.Mężon pewnie w nadzieji,że moje ramiona będą kontynuacją tych matczynych a ja z oczekiwaniem,że w końcu będę mogła kochać i być kochaną.I nie wychodzi…

Brakuje czułośći,dotyku,poczucia bezpieczeństwa.

Gdy mężon po pracy wraca do domu,ja dostaje buziaka w przelocie..Potem udaje się do kuchni podac mu obiad a on w tym czasie rozmawia z rodzicami.

O tym jak im minął dzień.Ja dowiaduje się tyle ile zdołam usłyszeć przez dwie ściany.

W weekendowe poranki,tak jak dzisiaj,mężon przyzwyczajony do wczesnego wstawania także nie śpi od kilku godzin,gdy zachodze do kuchni aby wypić wspólnie kawę nie zastaje go tam…natomiast dochodzą mnie głosy z dużego pokoju i udaje mi się wyróżnić głosy teściów i ślubnego mego rozprawiających o naszej przyszłośći.

Czasami nie zdąrzy przede mną uciec i zasiadamy do kawy wspólnie…dopijamy mniej więcej do połowy,gdy zaczyna być słychac krzątaninie budzących się państwa X.Wtedy słysze z ust mężonka…Idę pogadać z rodzicami.Zostaje sama.

Gdy w rodzinie wypada jakas impreza,na którą świętującemu trzeba kupić prezent zgadnijcie jakie jest moje zaangażowanie?Sięgam zaledwie do kieszeni po pieniądze,bo to,za co płace wybiera tesciowa.Jako,że otaczamy się tylko rodziną męża,to teściowa wie najlepiej co kupić,a mąż mój wie,że to jej trzeba się radzić.

Kazdy nasz dylemat rozpatrywany jest przez teściów…czy to chodzi o to co kupić cioci Krysi na imieniny,czy jakie szambo będziemy instalować w naszym domu.Mnie,przy dużej dawce szczęścia,udaje się wypowiedzieć swoje zdanie jako ostatniej…czesciej nawet nie jestem o nic pytana czy dopuszczana do rozmowy.

Musze się wykłócać aby zostało wzięte pod uwagę to co myślę.Akurat to się sprawdza,ale mam już dosyć sprzeczek,wymuszania w ten sposób rozmowy i zwracania na siebię uwagę.

Chciałabym być najważniejsza.Jak każda żona chyba…Marzy mi się,aby mężon po powrocie z pracy nie widział świata poza mną..tak chociaż przez pięć minut.

Abym czuła się jak jego druga połowka a nie piąte koło u wozu.Aby decyzje podejmowane były przez instytucje naszego małżeństwa a nie przez całą rodzinę.A wcześniej rozmowa dotycząca danego tematu prowadzona była między mną a mężem.Chciałabym móc robić zakupy,gotowac obiady,preperowac desery,prać,prasowac i dbać o naszą prywatność bez udziału teściowej.To ostatnie jest niby wykonalne,bo jak pójdziemy na swoje to teściowa chyba nie będzie miała tupetu,ale pewnośći,że mój mąz wracając po pracy nie zajdzie najpierw do rodziców to nie mam….A jest mu po drodze.