Napedzona złością

Chyba sama siebie oszukuje,wciąż szukając usprawiedliwień dla teściowej…

Ta cicha wojna która między nami kiedyś  wybuchła trwa i trwa..Zrobiła się taka podchodowa.

Więcej winy widze we mnie.Tak.Po pierwsze,bo ustawiam się zawsze w pozycji ofiary,z góry zakładam swoją przegraną.Zamiast atakować to czekam na ciosy a potem bronię się wszelkimi siłami,które szybko mnie opuszczają.I poddaje się.Po drugie,bo nie jestem osobą złośliwą..nauczona grzecznośći i pokory daje fory teściowej..w końcu jest starsza,matka mężona mego i na dodatek na własnych włośćiach.Po trzecie,bo żywicielką moją jest i to od jej wspaniałomyślnośći,dobrej woli i gestu zalezy moje śniadanie,spokojna noc i ciepła kąpiel.Po czwarte,bo nie chcę dodawać oliwy do ognia, non stop się gryźć i stawiać mężona między młotem a kowadłem.Po piąte i co najgorsze...jest to moim przekleństwem  i zmorą.Potrafię wybaczać.Oczywiście wszystkim,tylko nie sobie,ale to nie ta bajka…Tamta doskonale zdaje sobie z tego sprawę i idealnie wykorzystuje swoją pozycje,tak samo jak moją życzliwość i słabośći.Co na to mężon?No…jego też umiem usprawiedliwić!Bo to matka jego i nawet jak się z nią do końca nie zgadza,to dla świętego spokoju przyznaje jej racje.Bo przeciez dzięki niej mamy co jeść,dach nad głową i opierunek.Bo nigdy nie wiadomo jak się los potoczy i czy jeszcze nie pójdziemy w jej łaskę.Wydaje mi się ,że pół litra i godzina sam na sam z teściem  wystarczyłyby,abym usłyszała fajne ciekawostki.Na co dzień na krótkiej smyczy uwiązany i boji się nawet zaskomleć,ale czuje,że ma ochotę szczekać i gryźć.Słyszałam od siostrzenicy teściowej niepochlebne historie…jej bratowa,która mieszka dwa bloki dalej też trzyma się na dystans.Z rodziną swojego męża to zero kontaktów.Z sąsiadami na  wymuszone „dzień dobry” jest,koleżanek nie ma i nawet się tym chwali.

Prawdziwe,choć nieładne naświetlanie teściowej nie pomogło…Wciąż widzę   winę przede wszystkim  w sobie...gdybym mogła wygarnąć jej z pewnością by mi ulżyło.Tymczasem trzeba się męczyć,z nią i samą sobą,jeszcze te kilka miesięcy.

Na początku postu piszę o oszukiwaniu samej siebie…muszę.Nie znajduje innego rozwiązania jak usprawiedliwienia dla jej poczynań aby jakoś łagodzić sytuacje.Tym samym jednak wielką krzywdę wyrządzam samej sobie...ustępując na każdym kroku i wycofując się,robie miejsce na jej kolejny wredny występek.

I tak się napędza to błędne koło.